در دهه ۵۰ میلادی بروکلین، لیونل اسروگ کارآگاه خصوصی تنهایی مبتلا به عارضه عصبی توره است که باید پرونده‌های جنایی را حل کند.
داستان فیلم درباره یک کارآگاه خصوصی مبتلا به سندروم توره به نام لیونل اسروگ است که می‌کوشد در آمریکای دهه ۱۹۵۰ معمای قتل استاد و دوست قدیمی خود را حل کند…
داستان بروکلین بی‌مادر جنایی و مهیج که در دهه‌ی پنجاه میلادی در شهر نیویورک در جریان می‌باشد ، درباره‌ی یک کارگاه تنها به نام لیونل اسروگ می‌باشد که به سندروم توره مبتلا است و در این میان سعی دارد پرونده‌ی قتل استاد سابقش به نام فرانک مینا که تنها دوستش هم بوده را حل کند و…
در دهه 50 میلادی بروکلین به دنبال لیونل اسروگ کاراگاه خصوصی تنهایی می‌رود و با او وارد حل پرونده‌های جنایی می‌شود...
یک کارآگاه مبتلا به سندروم توره در دهه 50 میلادی قصد حل کردن پرونده قتل نزدیک ترین دوستش به نام فرانک را دارد اما...
در دهه 1950 نیویورک، یک کارآگاه خصوصی تنها که به سندرم تورت مبتلا شده بود، به دنبال حل قتل مرشد و تنها دوستش می‌شود.
"بی مادر بروکلین" در برابر پس زمینه دهه 1950 در نیویورک ، "لیونل عصروگ" (نورتون) ، کارآگاه شخصی تنها مبتلا به سندرم Tourette را دنبال می کند ، زیرا او تصمیم دارد قتل دوست خود را حل کند
در دهه 1950 در شهر نیویورک، یک کارآگاه که به سندروم تورت مبتلا شده است دست به کار می شود تا پرونده‌ی قتل استاد سابقش به نام فرانک مینا که تنها دوستش هم بوده را حل کند...
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
رمان Motherless Brooklyn جاناتان لتم ممکن است به نظر برسد نوعی چشم خصوصی به سبک قدیمی است ، اما در واقعیت ، این مربوط به جنت سازی ، نژادپرستی نهادینه شده ، فساد سیاسی است. ، و اینکه چگونه چنین چیزهایی در بافت تاریخی شهر نیویورک بافته می شود. این در مورد چگونگی ساخت شهر امروز بر اساس ظلم ، تعصب ، دروغ و قدرت کنترل نشده دیروز است. این رمان روایتی کاملاً مدرن پسامدرن است و با به دست آوردن حساسیت های دهه 1950 گومشو نوار رابطه بین جسمی و زمانی را شکسته و آنها را در یک محیط پایان قرن جای می دهد. از طرف دیگر ، فیلم مجموعه 1957 بیشتر تحت اللفظی است و علاقه چندانی به بازی با فرم ندارد. این پروژه اشتیاق دو دهه ای که برای اکران نوشته شده است ، تهیه کننده ، کارگردانی شده و با بازی ادوارد نورتون ، می پرسد ما چقدر فساد اداری داریم ببخشید و اینکه آیا حقیقت و آرمان ها حتی در جهانی که در آن تلاقی مستقیم بین قدرت و بد اخلاقی وجود دارد مهم هستند. با این حال ، احترام زیادی به فیلم هایی مانند Chinatown (1974) و L.A. محرمانه (1997) ، مادر بی بروکلین هرگز چیزی بیش از رمز و راز متوسط نوآر شما نیست - یک قهرمان اصلی دوست داشتنی اما ناقص آنچه را که به نظر می رسد یک تحقیق کاملاً ساده است ، آغاز می کند تا فقط از یک سوراخ خرگوش فساد و بازی های قدرت هدایت شود ، او در میان یک توطئه سیاسی پیچیده است. و گرچه از نظر زیبایی چشمگیر است (جزئیات دوره از صفحه می ریزد) و بازی در سطح جهانی بسیار عالی است ، بروکلین بی‌مادر می تواند به طور چشمگیری روی بینی و تعلیمی باشد. همچنین با سرعت حلزون حرکت می کند ، و نورتون هرگز واقعاً قادر به ایجاد احساس فوریت نیست ، و باعث می شود کل کار طاقت فرسا شود ، و در نهایت ، کاملاً بی معنی است.
شهر نیویورک ، 1957. جهان فرانک مینا کهنه سرباز جنگ دوم ( بروس ویلیس ) یک شرکت کوچک PI را اداره می کند که توسط مردانی کار می کند که مینا آنها را از یتیم خانه متجاوز نجات داده است در حالی که هنوز کودک بودند. او بیشتر علاقه مند به لیونل اسروگ (نورتون) است ، که از آنچه امروز به عنوان سندرم توره می شناسیم رنج می برد ، اما حافظه عکاسی نیز دارد. با شروع فیلم ، اسروگ در حال شنیدن جلسه مخفیانه مینا و احزاب ناشناس است. وقتی جلسه به مشاجره تبدیل می شود ، فاجعه رخ می دهد ، و اگرچه هیچ یک از کارکنان مینا نمی دانند که وی با چه کسی ملاقات می کند یا چه چیزی را تحقیق می کند ، اسروگ تصمیم می گیرد که به اصل قضیه برسد ، و به آرامی یک توطئه هزارتوی شامل دولت محلی ، برنامه های بازسازی شهری ، و برنامه های جابجایی مسکن.
هرکسی که با این رمان آشنایی داشته باشد ، تشخیص خواهد داد که نورتون تغییرات گسترده ای را ایجاد کرده است ، نه فقط از نظر انتقال داستان به سال 1957 (بنابراین آنچه در این کتاب به طرز غیرقابل حذف پسامدرن بیان شده است) ، اما از نظر طرح و شخصیت نیز بسیار زیاد است. مهمترین افزودنی ، موسی راندولف ( الك بالدوین ) ، یك بزرگ فاسد و قدرتمند املاك و مستغلات است كه مشخصاً مبتنی بر رابرت موزس به اصطلاح "سازنده اصلی" نیویورك است. ، مردی كه تا حد زیادی مسئول زیرساختهای بین راهی شهر ، عزیمت بروكلین داجرز به لس آنجلس ، توسعه لانگ آیلند است و فلسفه های بحث برانگیز وی در مورد بازآفرینی شهری همچنان در سراسر جهان اجرا می شود. با عملکرد تقریباً خودمختار از نظارت نظارتی ، موسی یک خودشیفته وسواس با قدرت و یک فرد غیراخلاقی بود و شخصیت فیلم نیز همینطور. در واقع ، اگرچه بروکلین بی‌مادر ظاهراً بر اساس رمان لتهام ساخته شده است ، اما بیش از اشاره ای به بیوگرافی برنده جایزه پولیتزر از رابرت A. کارو را دارد. کارگزار قدرت: رابرت موزس و سقوط نیویورک (1974).
بارزترین نقطه قوت بروکلین بدون مادر زیبایی شناسی آن است ، که واقعاً نمی توانم در مورد آن کافی بگویم. طراحی تولید بت میکل ، جهت هنری مایکل آهرن و طراحی لباس امی روت همه استثنایی هستند و به لحن خاص و متنوع دوره ، با احساس محیط زیست و کاملاً معتبر کمک می کنند.
جهت گیری نورتون ، در بیشتر موارد ، سرراست و ناخوشایند است ، اما یک نقش بصری که او چندین بار استفاده می کند ، شلیک مستقیم از POV اسروگ است. عکس های اول شخص در سینما به اندازه کافی نادر هستند که وقتی کارگردانی چند بار از این تکنیک استفاده می کند ، برجسته می شود. آنچه در اینجا جالب است استفاده نورتون از آن است - سه صحنه که اسروگ به پشت خوابیده است یا در حال حاضر مورد ضرب و شتم قرار گرفته است ، یا اخیراً مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. این یک انتخاب خوب کارگردانی (اگر تا حدودی نامشخص) باشد ، ما را مستقیماً به تجربه اسروگ می کشاند ، اما فقط وقتی او در معرض آسیب پذیری خود قرار دارد. از طرف دیگر ، استفاده ناهماهنگ از صحنه های رویایی بسیار م effectiveثرتر است ، احساس می کنید که آنها کاملاً از یک فیلم دیگر هستند.
از نظر تصمیم برای تنظیم فیلم در دهه 50 ، در واقع منطقی است یکی از دلایلی که رمان بسیار خوب کار می کند این است که فضای مدرن با شیوه های کاراکترها ، سبک گفت و گو ، آهنگ های داستان در تضاد است ، و همه اینها خارج از نوآر کلاسیک 40 و 50 است. تأثیر این امر کاملاً پست مدرن است - یک خمیرمایه خود بازتابنده که از دهه 50 و 90 گرفته شده است و متعلق به هیچ کدام نیست. و اگرچه این فوق العاده در صفحه کار می کند ، نورتون استدلال کرد (به نظر من درست است) که سعی کنید این را در فیلم Motherless Brooklyn تکرار کنید - داستان در سال 2019 (یا حتی 1999) تنظیم شود ، اما به روشی نوآر کلاسیک گفته شود - کار کنید ، زیرا پیام های مخلوط و گیج کننده ای برای مخاطب ارسال می کند.
و بنابراین ، او داستان را به سادگی در بازه زمانی قرار داد که سبک رمان را پایه ریزی می کند. با توجه به این نکته ، فیلم بسیاری از آثار نوآر کلاسیک را شامل می شود - چشم خصوصی خسته جهان ، صدای لاکونیک که از یک نقطه نامشخص در زمان مستقیم با مخاطب صحبت می کند ، سرنخ های به ظاهر مهمی که در نهایت به جایی نمی رسند ، به نظر بی ربط سرنخ هایی که در نهایت به جایی منتهی می شوند ، نمره موسیقی جاز روان (بسیار روان) ، کلوپ های جاز دودی (بسیار دودی) ، نور کیاروسکورو (البته بسیار محدود) ، آنتاگونیستی که به نظر می رسد همه ، فساد سیاسی را می بیند. حتی صحنه ای وجود دارد که اسروگ آدرسی را که روی یک بسته کبریت نوشته شده است پیدا می کند. در مورد تنها چیزی که از دست رفته است فم فتال است ، اگرچه زنی وجود دارد که ممکن است بیش از آنچه که اجازه می دهد را بداند (یا ممکن است نداند).
با وجود همه اهمیت موضوعی و جنبه های زیباشناختی قابل ستایش ، من بی مادر بروکلین ناامید کننده است. برای یک چیز ، گام برداشتن وجود دارد که آنقدر فاقد شتاب رو به جلو است که داستان عملاً خواب آور است. روایت متمرکز و شل و ول است ، حداقل به یک بار تحریریه دیگر احتیاج دارد ، گاه گاهی اوقات دو برابر می شود و وقت خود را برای دادن اطلاعاتی که از قبل در اختیار مخاطب قرار می دهیم ، تلف می کند. تا حدی به همین دلیل ، 20 دقیقه خیلی خوب است (حداقل) ، و قسمت اعظم آن مانند پر کردن احساس می شود - شخصیت هایی که هیچ کاری نمی کنند ، سرنخ هایی که به جایی نمی رسند ، صحنه هایی که داستان را پیش نمی برند یا شخصیت ها را توسعه نمی دهند. من می فهمم که نورتون می خواست نفس مادی بگذارد (رمان در حدود 300 صفحه است) ، اما تفاوت در این است که به شخصیت ها و مضامین فرصت داده می شود به خاطر آن توسعه پیدا کنند و متوقف شوند ، و قسمت اعظم فیلم شبیه دومی است.
همچنین بین سیاست و داستان کارآگاهی فاصله قابل توجهی وجود دارد. در محله چینی ها ، همه چیز ارگانیک احساس می شود - شخصی و سیاسی در هم تنیده شده اند ، و عناصر سیاسی هرگز به گونه ای مصنوعی احساس نمی شوند که متناسب با یک الگوی عمومی باشد ، یا ساختار ژانر هرگز به طور مصنوعی با عناصر سیاسی اضافی تقویت نمی شود. با این حال ، در بروکلین بی مادر ، نورتون هرگز واقعاً قادر به ادغام این دو نیست ، که منجر به نوعی بحران هویت می شود ، زیرا فیلم قادر به یافتن حد وسطی نیست - در تلاش برای تبدیل شدن به یک رمز و راز نوآر و یک تفسیر اجتماعی ، پایان می یابد به عنوان هیچ کدام مسئله دیگر این است که از آنجا که این رمان دارای ارزش های دهه 50 است که به سالهای آخر قرن منتقل شده است ، نژادپرستی بومی بسیار نگران کننده است - جامعه امروز درباره چنین مواردی روشنگری بیشتری دارد ، اما در اینجا رمانی وجود دارد که شخصیت های آن مانند 40 سال قبل از آن رفتار می کنند با وجود قرار گرفتن در یک محیط مدرن این بخش مهمی از ساختار شکنی پست مدرنیسم توسط لتم است. با این حال ، با وقوع فیلم در دهه 50 واقعی ، نژادپرستی به عنوان لباس پنجره مناسب دوره شناخته می شود و تقریباً تمام قدرت موضوعی خود را از دست می دهد.
یک داستان کارآگاهی به سبک قدیمی با بسیاری از موارد ذهن ، اشتیاق نورتون به این ماده کاملاً مشهود است. با این حال ، این اشتیاق به یک فیلم خاص خوب ترجمه نشده است. فاقد هرگونه تنش ، گرچه عالی به نظر می رسد ، مادر بی بروکلین نتواند عناصر ژانر خود و مشغله های سیاسی خود را متحد کند ، در نتیجه یک فیلم از هویت خود مطمئن نیست و نمی تواند ما را به بسیاری از آنچه که به تصویر می کشد وادار کند.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
بروکلین بدون مادر ادوارد نورتون را در بیشترین نورتونی خود دارد. نویسندگی ، کارگردانی و بازی در یک دوره نوآر به عنوان یک محقق خصوصی با سندرم توره. بدنام بودن به دلیل بازیگری دشوار برای کار با توجه به اشتیاق و جاه طلبی هایش ، وی را از هر جنبه خلاقیت بسیار درگیر می کند (او کار نوشتن اعتبار بدون اعتبار را برای Fight Club انجام داد ، و ویرایش نهایی American History X همان بود که خودش تنظیم کرد) ، برایم جالب بود که ببینم او با داشتن اختیارات کامل در هر تصمیم خلاقانه بدون داشتن انگشتان پا برای پا زدن ، چه چیزی را از بین خواهد برد.
بروکلین بی مادر یک نوآر است. اواخر دهه 90 کتاب با یک محیط دهه 50 جایگزین شده است ، و نورتون در حالی که به آرامی در طی دو ساعت و نیم حل می شود راه خود را از طریق یک رمز و راز پیچیده و همیشه پیچ در پیچ روایت می کند. متأسفانه (بنابراین من شنیده ام) فراتر از محقق تورت ، این کتاب تقریباً به داستان فیلم بی ربط است و به نوعی نشان داده می شود. در حالی که رمز و راز خود به جهاتی ناپیدا رفته بود ، و فیلم با موضوعات مختلف اقتصادی-اجتماعی هنوز هم مطرح است ، داستان هنوز هم به عنوان یک دردناک عمومی تولید می شود. از نظر روایی هیچ چیز جدید و قابل توجهی وجود ندارد ، شاید به این دلیل که بیش از حد به سبک های نوآر متمایل است. از یک طرف دیدن این رویکرد دوباره بازگرداندن خوب است ، اما از سوی دیگر به دلیلی از بین رفت. تنها راه های بسیاری وجود دارد که می توان همان تروپ ها را بدون شکوفایی کلیشه ای بازگرداند.
بازی در سطح بین المللی بسیار عالی است ، اما با توجه به بازیگران پر ستاره اش تعجب آور نیست. نورتون علی رغم خطر سقوط در قلمرو Simple Jack ، کاملاً نقش Lionel را دارد. Tourette's شخصیت هرگز بیش از حد زیاد کاریکاتوریک نمی شود ، نشان می دهد که نورتون واقعا تکالیف خود را برای انجام شرایط و نحوه نمایش خود انجام داده است. من چندین کامنت درمورد افرادی خوانده ام که توره این عملکرد را از نظر صحت و احترام تحسین می کنند و صادقانه باید قول آنها را بگیرم. هرگز برای خنده بازی نشده است و فیلم حتی معامله آنچنانی هم ندارد. در واقع شما می توانید این گرفتاری را کاملاً قطع کنید بدون اینکه به هیچ وجه در طرح تأثیر بگذارد. در عوض ، این پویایی جالبی را به وجود می آورد که قادر است یک فیلم عمومی دیگر را در حد متوسط قرار ندهد و بر لیونل و مبارزات شخصی او سنگینی می کند. ناگفته نماند تنش ناشی از آشکار شدن تورت او در نامناسب ترین لحظات ، به ویژه هنگام عصبی بودن است.
آلک بالدوین یکی دیگر از برجسته های موسی راندولف است ، موضعی آشکار برای رابرت موزس و موارد دیگر موضوعی خود ترامپ. به نوعی من متاسفم که بالدوین در نقش ترامپین خیلی نوع است (که در نهایت دلیل آن این نیست که او برای جوکر ثبت نام نکرد) ، اما درک این دلیل او آسان است ، زیرا او چنین نقشی را به خوبی بازی می کند. موسی رندولف نیز از این قاعده مستثنی نیست. او سخت بینی و بی رحمی دارد و آخرین مونولوگ آخر وی به همان اندازه فریبنده و ناراحت کننده و ناراحت کننده است. بقیه بازیگران در معرض نمایش های جلالی قرار می گیرند. فرانک مینا ، بروس ویلیس ، در ده دقیقه اول که منجر به تحقیقات لیونل می شود ، می میرد ، بابی کاناوال هر از چندگاهی به عنوان عضوی دیگر از تیم تحقیق مینا ظاهر می شود ، ویلم دافو به عنوان یک مهندس مظلوم به دنبال رونمایی از حقیقت آنچه که اتفاق می افتد ، می رود و بیرون می رود ، مایکل کی ویلیامز مانند همیشه خارق العاده است ، اما شخصیت او به راحتی می توانست کاملاً بریده شود ، گوگو مباثا-راو بیشتر از یک شخصیت واقعی از طریق یک کاراکتر سرگرم می شود و تلفن های لزلی مان در کمتر از 5- دقایقی در اوایل ظاهر می شود.
در سطح فنی Motherless Brooklyn بازدیدها و گمشده های خود را دارد. فیلمبرداری لحظات مطمئناً خود را دارد ، مانند روشنایی در ایستگاه قطار که یک زن را در کنار یک کبوتر برجسته می کند ، یا مکالمه ای بین شخصیت های بالدوین و دافو است که توسط ورودی هتل روشن شده است. فراتر از آن فیلم کمی از احساس تلویزیون ساخته شده است. ارزان ، پلاستیکی ، دارای زوایای خسته کننده دوربین و نورپردازی به تعداد. از طرف دیگر موسیقی فیلم کاملا خارق العاده است. دانیل پمبرتون به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از آهنگسازان مورد علاقه من است ، در اینجا نمره گسترده و بمبگذاری آمیز و پر از نوای گرم بیشتری را ارائه می دهد. شاخ و طبل جاز ، اما مدرن سازی آنها و افزودن عمقی که تنها از طریق تولید متخصص به دست می آید. یک آهنگ Thom Yorke نیز وجود دارد که به طور برجسته ای پخش می شود و کمی صدا در رادیو هد به کل تلاش می بخشد. در واقع من استدلال می کنم که موسیقی بزرگترین لطف پس انداز فیلم است ، و ارزش تماشای آن را فقط به همین دلیل دارد.
من از مادر بی بروکلین لذت بردم. این بهترین فیلمی نبود که امسال دیده ام ، اما بدترین هم نبود. چندین اجرای عالی ، یک مجموعه موسیقی بسیار خوب وجود دارد ، سبک نوآر برای دیدن دوباره بسیار خوب بود و رمز و راز مرا تا انتها حدس می زد. با این وجود در مکان ها کمی ارزان به نظر می رسد ، ممکن است بیش از حد احساس شود و می توانست با سخت گیری بیشتر باشد ، و به طور کلی از کار شخصیت پردازی بیشتری برخوردار خواهد شد تا واقعا لیونل و شخصیت های دیگر را بالا ببرد. من 7/10 قابل قبول بهش میدم. روش های بدتری برای اتلاف وقت وجود دارد.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
ادوارد نورتون در بروکلین بی‌مادر کلاه های زیادی بر سر دارد اما باید به بازی او در نقش لیونل احترام بگذارید. در ابتدا ترسناک است اما تصویری محترمانه است و در حالی که همه ما می دانیم او چقدر با استعداد است، نورتون جنبه دیگری از کاری را که می تواند انجام دهد را نشان می دهد. تعجب نخواهم کرد اگر برای تلاش او در این نقش اصلی جوایزی مورد توجه قرار گیرد. بازی مورد علاقه من در بروکلین بی‌مادر از گوگو امباتا راو در نقش لورا بود. او در این کار فوق‌العاده بود، تفاوت‌های ظریف و شفقت زیادی در تصویر کردن او وجود دارد. او درگیر است و شیمی او با نورتون چشمگیر بود. این یک یادآوری عالی بود که او چقدر می تواند عالی باشد (همچنین به شستن طعم A Wrinkle in Time از دهان من کمک کرد). من همچنین الک بالدوین را در نقش موزس راندولف خیلی دوست داشتم، او یک شرور واقعا ترسناک بود. آنها او را دلسوز نمی دانند، اما شخصیت او نیرویی از طبیعت است و اعتقاد کامل او به حق او برای به انجام رساندن آنچه می خواهد انجام دهد برای من باورپذیر و ناراحت کننده بود. من همچنین می‌خواهم از ویلم دفو، مایکل کنت ویلیامز و بروس ویلیس برای کارشان در بروکلین بی‌مادر تقدیر کنم. اگر نمایشی بود که دوست نداشتم، می‌گفتم بابی کاناواله، اما ممکن است شخصیت او نیز اینگونه باشد.
نورتون به استعداد بازیگری‌اش معروف است، اما فکر می‌کنم او کار خوبی انجام داد. هم نویسندگی و هم کارگردانی Motherless در کنار بازی در آن. می توان گفت که بروکلین بی‌مادر برای پول زیادی ساخته نشده است، اما صحنه ها خوب به نظر می رسند، لباس ها دقیق به نظر می رسند و فیلمبرداری تا حد زیادی در نقطه مقابل است. تا حد زیادی به خوبی گرفته شده است و به خوبی ویرایش شده است، لمس های هنری همه مناسب است و من فکر می کنم هم او و هم تیمش کار خوبی در ساختن صحنه و آوردن شما به این دنیا انجام دادند.
تریلرهای Motherless ساخته شده اند. بیشتر شبیه یک فیلم هیجانی به نظر می رسد، آن عناصر وجود دارد، اما بیشتر یک داستان پلیسی است که با کشش یک فیلم هیجان انگیز به درام متمایل می شود. بروکلین بی‌مادر بیشتر یک کاراکتر است که پیرامون لیونل ساخته شده است. او بسیار دلسوز است و من فکر می کنم آنها کار خوبی کردند که او را به گونه ای ترسیم کردند که باعث شود بدون اینکه او را به عنوان یک پیشاهنگ کامل به تصویر بکشید، او را ریشه یابی کنید. او دلیل خوبی برای اینگونه که هست دارد و رنجش فقط چیزی نیست که بتواند آن را نادیده بگیرد یا مثل یک عادت بد ترک کند. این با روابط او با لورا و فرانک که به رفتار او نگاه می کنند و آنچه در زیر آن وجود دارد به وجود می آید. من هرگز تحت تأثیر لیونل قرار نگرفتم، اما برای او متاسف شدم و از اینکه دیدم او کمی شادی پیدا می کند خوشحال بودم (هر چند ممکن است زودگذر باشد یا نباشد).
من می توانم از بازیگری حمایت کنم و توطئه Motherless Brooklyn و من از انجام آن خوشحالم. اما دارای معایبی است که ممکن است برخی افراد را از خود دور کند. اولین مورد این است که بروکلین بی‌مادر بسیار عمدی است. فکر می‌کنم آنها به خوبی شرایط لیونل را ارائه می‌کنند و شما را وادار می‌کنند که به شخصیت‌ها و درام فیلم اهمیت دهید. اما سرعت آن کند است و اگر منتظر چیزی مانند شهر گناه یا حتی Untouchables هستید، ممکن است ناامید شوید. باید صبور باشید، این یکی از انتخاب هایی است که «بی مادر» را به یک فیلم بسیار بزرگسال تبدیل می کند. من کتاب را نخوانده‌ام اما دوره زمانی بروکلین بی‌مادر را تغییر دادند و می‌توانستم بگویم. من عاشق فیلم‌هایی هستم که در این دوران اتفاق می‌افتند، اما واقعاً دلیلی وجود نداشت که آن را به‌جای فضای مورد نظر در دهه 1950 تنظیم کنم. شما همچنین احساس می کنید که در فینال بازدهی بزرگی خواهید داشت که واقعاً دریافت نمی کنید. سعی نمی‌کنم پایان را کوتاه بفروشم، به نظرم رضایت‌بخش بود، اما کمی ضد اقلیم بود. شما همه چیز را تمیز نمی کنید و هیچ دعوای بزرگی وجود ندارد و با وجود اینکه به این تصمیم احترام می گذارم، ممکن است برای برخی ناامید کننده باشد.
من عاشق سینما رفتن هستم اما در کشور زندگی می کنم. هر چیزی که به تئاتر می آید را نبینید. من مجبور بودم برای دیدن بروکلین بدون مادر تلاش کنم و مایل بودم که این کار را انجام دهم زیرا واقعاً داستان های نوآر/کارآگاهی را حفاری می کنم. این واقعیت که این یک قطعه دورهمی بود، هیجان بیشتری داشتم. بروکلین بی مادر مدتی طول می کشد تا راه بیفتد و در حالی که به آرامی پیش می رود، داستان ضخیم تر می شود و پس از اینکه در آن مستقر شدم، درگیر آن شدم. آنها لیونل را به طرز چشمگیری توسعه می‌دهند، سهام درگیری را در طرح می‌فروشند و بازی در بالای آن نقش دارد. با زمان طولانی، قطعا برای همه نخواهد بود. اگرچه از نظر ظاهری، آنها اشتراکات بسیار کمی دارند، اما Motherless مرا به یاد ایده های مارس (درام سیاسی جورج کلونی) انداخت. هر دو فیلم به خوبی نوشته شده‌اند، هر دو با سهم خود در لحظات پرتنش و آشفتگی برای قهرمان‌ها بسیار درگیر هستند و هر دو با قهرمان‌ها به پایان می‌رسند که به جای برنده شدن باید به زنده ماندن رضایت دهند. من به آنها تقریباً در همان سطح (بین 8 و 8.5/10) امتیاز می دهم و آنها را با هشدار برای تنظیم انتظارات توصیه می کنم. بی مادری ارزش تماشای تئاتر را دارد، اما اگر بازاریابی شما را جذب نکرده است یا مانند فنجان چای شما به نظر نمی رسد، فریب نخورید و فکر نکنید که این کار شما را پنهان می کند. این همان چیزی است که هست و شما باید تصمیم بگیرید که آیا این همان چیزی است که برای بیش از 2 ساعت طول می کشد تا بروکلین بی‌مادر داستان خود را روایت کند یا خیر.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
اولین باری که سندروم تورت را در فیلم Motherless Brooklyn جریان اصلی به تصویر کشیده دیدم، همانطور که تصور می‌کنم برای بسیاری دیگر هم همینطور است، در دویس بیگالو. با این حال، این آخرین باری نبود که این تصویر اغراق آمیز از کوپرولالیا (تیک فحش دادن) بود، که ارزش شوک آن برای خنده ای ارزان و آسان استفاده شد.
در طول سال ها ، من دیده ام که بسیاری از مردم پیش فرض هایی در مورد این اختلال عصبی دارند - با توجه به شرایط قابل درک است. متأسفانه، من همچنین به سختی آموخته ام که بسیاری از این پیش فرض ها به شدت (و منفی) نسبت به این «تیک قسم خورده» استنباط شده تعصب داشته اند، و من نمی توانم خود را مانند دویس بیگالو، یا نه یک فیلم نوجوان دیگر، یا احساس کنم. دیگران، به شکل‌گیری این پیش‌فرض کمک کرده‌اند.
این پیش‌فرض صادقانه من را آزار نمی‌دهد، مشروط بر اینکه فردی که این عقیده را دارد، مایل به گفتگو با من در مورد آن باشد. من همیشه در مورد Tourette خود صحبت کرده ام و به دلیل صراحت و موفقیت کوچک در نویسندگی و بازیگری، خود را خوش شانس و خوش شانس می دانم که برنده جوایز شده ام یا با رسانه ها صحبت کرده ام یا از دیگران الهام گرفته ام.
اما چیزی که به من دست می دهد این است که مردم مایل به گفتگو با من نیستند. به محض اینکه معلوم شد تورت دارم، از کار اخراج شدم، هرچند که این موضوع بر کار من تأثیری نداشته است. قرارهایی داشتم که ناگهان علاقه ام را از دست داد. زمانی که پرنده‌ها تیک‌های من را با مصرف مواد مخدر اشتباه می‌گرفتند و از شنیدن هیچ توضیحی بدون تهدید خشونت امتناع می‌کردند، از میله‌ها بیرون رانده می‌شدم. #بدون مادر بروکلین، من هیجان زده بودم که ببینم بازیگری با چنین کالیبری با چنین شرایط پیچیده ای چه می کند. و من ناامید نشدم.
بروکلین بدون مادر عالی است. بروکلین بی‌مادر که برگرفته از این رمان است و توسط خود ادوارد نوشته و کارگردانی شده است، یک کارآگاهی نوآر جذاب و جذاب است که با نام‌های بزرگی که نقش‌های نسبتاً کوچکی بازی می‌کنند، داستانی جذاب درباره فساد دولتی در دهه 1950 نیویورک را روایت می‌کنند. br/>
ارائه سندرم تورت توسط ادوارد با طراوت بود. این با سطحی از پختگی و احترام ارائه شد که به ندرت در صفحه نقره ای دیده می شود. و حتی با وجود اینکه این وضعیت هرگز در فیلم Motherless Brooklyn مشخص نمی‌شود، دقیقاً مانند تیک‌های او، نمی‌توان آن را از دید کسی که تماشا می‌کند پنهان کرد.
و بله، شخصیت او دارای coprolalia و echolalia (تیک) است جایی که باید موارد گفته شده را تکرار کنید) و سایر تیک های کلامی و حرکتی. و گاهی اوقات خنده دار است. اما تیک های او فقط یک خنده ارزان برای مخاطب نیست - آنها بر شخصیت او تأثیر می گذارند. یک PI که سعی می کند در مترو مورد توجه قرار نگیرد و به طور ناگهانی کلمات انتخابی را به زبان بیاورد و توجه را به سمت خود جلب کند، خنده دار است. و وقتی دارد کسی را دلداری می دهد و نمی تواند دستش را بر شانه او بگذارد، خنده دار است. و وقتی به او اطمینان می‌دهند که اشکالی ندارد، دوست‌داشتنی است.
و برای ما اشکالی ندارد که به واقعیت‌های زندگی بخندیم، هر چند گاهی اوقات پوچ یا غیرقابل کنترل باشند. سندرم تورت واقعی است و گاهی اوقات خنده دار است و این اشکالی ندارد. اما حداقل در این فیلم، ما در نهایت به دلایل درست به آن می خندیم. و با تصویر او، که برخی از نکات مثبت تورت را نیز نشان می‌دهد - بر خلاف ایرادات آشکارا خیره‌کننده - من امیدوار هستم که این ممکن است به ارائه پیش‌فرض بهتر و آگاهانه‌تر به افراد کم‌آگاه کمک کند. شرایط.
آیا بازیگرانی با سندرم تورت وجود دارند (و چه کسانی در مورد آن صحبت می کنند) که بتوانند این نقش را بازی کنند؟ کاملا. مثل من. اما من ادوارد نورتون نیستم. و آیا بازیگرانی با سندروم تورت (و در مورد آن بسته شده) وجود دارند که بتوانند این نقش را بازی کنند؟ کاملا. اما آنها ادوارد نورتون هم نیستند.
مساله نقش‌هایی که به بازیگرانی می‌رسند که با شرایطی که به تصویر کشیده نمی‌شوند، برای خیلی‌ها موضوع مهمی بوده است، و من فکر می‌کنم مواردی وجود دارد. جایی که نقش باید به شخص دیگری می رسید. این یکی از آن زمان ها نیست به هر حال بازیگران بازیگر هستند - وظیفه آنها این است که شما را متقاعد کنند که تظاهر نمی کنند.
ادوارد قانع کننده بود. و من - و تصور می‌کنم تعدادی دیگر مبتلا به سندرم تورت که حداقل تا حدی به دلیل یک فیلم پایین‌تر از اواخر دهه 90 تحت رفتار غیرمنصفانه یا غیرقانونی قرار گرفته‌اند - از او برای این کار تشکر می‌کنیم. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که این را در TIFF امسال دیدم، جایی که او فیلم را معرفی کرد. اگر بعد از آن برای پرسش و پاسخ می ماند، دوست داشتم این را شخصاً به او می گفتم. اما من شک دارم که اولین کسی باشم و می دانم که آخرین نفری نخواهم بود که این حرف را می زند.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
ضربه اول: تلاشی پرپیچ و خم و بدون تمرکز برای زنده کردن این رمان جاناتان لتم در پرده بزرگ.
فیلمنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر ادوارد نورتون نتوانستند بروکلین بی‌مادر را به یک تریلر جنایی جذاب بر اساس سنت رومن پولانسکی تبدیل کنند. "محله چین." اگرچه جنبه‌هایی از بروکلین بی‌مادر وجود داشت، به نظر من بسیار عالی بود، به عنوان مثال صحنه‌های کلاب جاز مانند صحنه‌های دفتر موزس راندولف استثنایی بودند، عموماً طولانی و خسته به نظر می‌رسید.
یک راه احساس خستگی می‌کرد. من باید صحنه‌ها را تجزیه و تحلیل کنم تا ببینم در طول فیلم همه چیز معنا پیدا می‌کند یا خیر. اغلب این کار را نمی کردند، که خسته کننده است. به عنوان مثال، چند صحنه اولیه در دفتر آژانس کارآگاهی مینا گیج کننده بود، و من متوجه شدم که چگونه آژانس پول درآورده است، دفاتر بسیار خوبی دارد، و همه در دفتر به نظر می‌رسند که سرخوش به نظر می‌رسند، نه در حال تقلا. اشاراتی وجود داشت مبنی بر اینکه افراد آژانس در ازای دریافت هزینه، مردم را با ماشین به اطراف می‌رانند و این یک کار فرعی است، اما به نظر می‌رسید که همه در آژانس همیشه در دفتر هستند و پشت میز خود می‌نشینند و هیچ کاری نمی‌کنند. مدام به این فکر می‌کردم که چطور هر چهار نفر در آژانس پول درآوردند. شخصیت اصلی لیونل اسروگ (ادوارد نورتون)، به نظر می‌رسید که همیشه پولی برای خرید نوشیدنی با انعام‌های مجلل، پرداخت هزینه تاکسی و خرید یک یا دو شام برای ملاقات با افراد دیگر دارد.
اینها و سوالات منطقی دیگر. با تمام شدن فیلم مدام در ذهن من ظاهر می شد و من را از درگیر شدن بیشتر با داستان دور می کرد.
اساساً، داستان درباره فداکاری لیونل به رئیس و دوستش فرانک مینا (بروس ویلیس) است. از آنجایی که فرانک در اوایل داستان مورد اصابت گلوله قرار می گیرد و کشته می شود، لیونل باید بفهمد چه کسی این کار را انجام داده است. او نمی تواند معما را رها کند، جایی که ابتلای او به سندرم تورت به طرح داستان می افزاید. او همیشه نظرات خود را در زمان نامناسب بیان می‌کند، اما این به او کمک می‌کند تا به سمت پاسخ‌های سؤالات باز برود.
مسیر یافتن قاتل رئیسش از اشاره‌ای شروع می‌شود که فرانک درست قبل از مرگش با لیونل زمزمه کرد. بیمارستان بر اثر شلیک گلوله ای که لیونل شاهد آن بود.
این اشاره به زنی به نام لورا رز (گوگو مباتا-راو) مربوط می شود که ندانسته توسط یک سیاستمدار قدرتمند شهر، موسی، پدر شد. راندولف (الک بالدوین). اگرچه او هرگز در یک مکان منتخب نیست، اما همیشه برای اداره پارک های عمومی، کمیسیون ساختمان و کمیسیون مسکن انتخاب می شود. این همان جایی است که قدرت واقعی کنترل بر شهر نهفته است.
مخاطب در صحنه‌های اولیه وقتی که به دفتر شهردار هجوم می‌آورد، شیوه‌های قلدری او را می‌بیند و می‌خواهد تمام کمیسیون‌هایی را که قبل از اخیراً داشته است داشته باشد. انتخابات.
راندولف یک برادر نابغه به نام پل (ویلم دافو) دارد که او را در یک افسار کوتاه و در لبه امید نگه می دارد. پل وارد داستان می‌شود زیرا لیونل با او مصاحبه می‌کند و درباره برادر کنترل‌کننده‌اش موسی اطلاعات بیشتری کسب می‌کند.
می‌توانم بگویم که 2 ساعت و نیم صرف تماشای صحنه‌های خوب با بازی‌های عالی در طول مسیر کردم. با این حال، ماهیت پر پیچ و خم فیلم و صحنه های بیش از حد پیچیده برای دستیابی به یک نتیجه قابل مشاهده، نیت خوبی نداشتند.
نورتون در مواقعی مانند لیونل خوب بود، اما به نوعی بیان این سندرم بخشی از این سندرم شد. حواس پرتی در مقابل افزودن به فیلم و داستان. انجام این کار دشواری است و گاهی اوقات شکست خورده است. بخش کوچک اما محوری ویلیس تا زمانی که دوام آورد خوب بود. امباتا راو در نقش رز فوق العاده بود. توانایی او برای قوی و آسیب پذیر بودن به طور موثر مورد استفاده قرار گرفت. بالدوین بهترین گروه بروکلین بی‌مادر بود. بدون شک او نقش یک سیاستمدار قدرتمند غیر منتخب شهری را زنده کرد. گفتگوی او با لیونل در مورد اهمیت ساخت شهر رویایی آینده اش به طرز شگفت انگیزی انجام شد. دافو به عنوان برادر کوچکتر موسی عملکرد قابل اعتمادی ارائه می دهد. او دائماً به دنبال تأیید برای کارش است، و ناامیدی بعدی در پایان داستان زمانی که پاکت نامه ای پر از امید را باز می کند و فقط برای یافتن چیز دیگری، به طرز بسیار بدی نشان داده می شود. برای من یکی از جذاب ترین صحنه ها بین لیونل و مرد ترومپت (مایکل کنت ویلیامز) بود. در حالی که در خانه ترومپت من، او و لیونل در مورد سرهای به هم ریخته خود و اینکه چگونه هر کدام سعی می کنند جانوران درونی خود را آرام کنند، با تماشای اجرای ویلیامز صحبت می کنند، من متحیر شدم. نورتون هم نویسندگی و هم کارگردانی بروکلین بی‌مادر را بر عهده داشته است. جهت اجرای خودش نیاز به کار داشت. به نظر می‌رسید که او بیش از حد درگیر تماشای خودش است، جایی که کاهش زمان نمایشش ممکن است با تمرکز بیشتر به فیلم کمک کند. با این حال، او استعداد کارگردانی دارد و توانست چندین صحنه قدرتمند را با درخشش استعدادها برانگیزد.
به طور کلی: می توانم بگویم که 2 ساعت و نیم صرف تماشای صحنه های خوب با بازی های عالی کردم. لحظات طولانی، پر پیچ و خم و بیش از حد پیچیده برای رسیدن به یک نتیجه آشکار.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
بروکلین بدون مادر بر اساس رمانی به همین نام نوشته جاناتان لتم در سال 1999 ساخته شده است. ادوارد نورتون سالهاست که علاقه مند به آوردن این رمان به فیلم بود و در نهایت به نوشتن فیلمنامه، بازی در نقش اصلی و کارگردانی پرداخت. نورتون، با این حال، تصمیم گرفت فضای معاصر رمان را در سال 1999 به دهه 1950 تغییر دهد، جایی که به نظر او برای فیلم نوآر مناسب تر است به جای تاکید بیشتر روانشناختی رمان.
به اعتبار او، نورتون. همیشه از توجهات دوری می‌کرد و ترجیح می‌داد سوار مترو شود و نه با لیموزین. اما او همچنین به عنوان یک کمال گرا شهرت دارد و سابقه نداشت همیشه با همکاران کنار بیاید. متأسفانه در اینجا به نظر می رسد که او در حین ساخت فیلمنامه بازخورد کمی از دیگران دریافت کرده است.
نورتون از شخصیت اصلی لتم به عنوان قهرمان اصلی خود استفاده کرد: لیونل اسروگ، یک کفش آدامسی که خود را به عنوان یک خبرنگار نشان می دهد، که اتفاقاً به سندرم تورت مبتلا است. اما نورتون آنتاگونیست خود، راندولف موزس (الک بالدوین) را بر اساس رابرت موزس، دلال قدرت نیویورک، اختراع کرد. از این رو، همه چیز با سرعت یخبندان پیش می رود تا پایان پایان، جایی که همه چیز در نهایت حل می شود. ماجرای تحریک‌کننده شامل قتل رئیس لیونل، فرانک مینا (بروس ویلیس) است که چهار چشم خصوصی دارد که برای او کار می‌کنند، که مینا همه آنها را در کودکی از یک یتیم‌خانه بدسرپرست نجات داد (در رمان، یک چیز بسیار بزرگ‌تر وجود دارد. تاکید بر روابط با این چهار نفر).
نورتون احتمالاً با توجه به نقص "جالب" او به سمت شخصیت اصلی خود کشیده شده است. اما آزاردهنده است که چگونه شخصیت باید به طور مداوم برای هرکسی که با او در تماس است توضیح دهد که تورت چیست. علاوه بر این، من در کار بازیگری نورتون در به تصویر کشیدن فردی مبتلا به اختلال عصبی رشدی فروخته نشدم (بگذارید بگوییم که تصویر او برای من به اندازه کافی طبیعی نبود).
بخش عمده تصویر شامل لیونل در حال تلاش برای کشف اینکه چه کسی مربی او را کشته است. این او را به هارلم می برد و در آنجا با یک زن آفریقایی-آمریکایی به نام لورا رز (گوگو مباتا-راو) آشنا می شود که درگیر عناصر مخالف دولت شهر است که تلاش می کنند محله را نجیب کنند و سیاه پوستان را به مناطق کمتر مطلوب اخراج کنند.
برای مدت طولانی، ما نمی‌بینیم که چگونه آنتاگونیست با این توطئه موذیانه مرتبط است و افراد مختلف یا مورد حمله قرار می‌گیرند یا کشته می‌شوند (از جمله پدر لورا، صاحب یک کلوب جاز هارلم). همچنین در ترکیب پل (ویلم دفو) است که از دوران کودکی نسبت به برادر قدرتمند خود راندولف کینه داشت.
ما در نهایت در ربع پایانی فیلم متوجه می‌شویم که شخصیت شرور واقعاً موزس راندولف است. بدی بی طنز که مخالف شخصیت جذاب تونی سوپرانو است. علاوه بر سرعت یخبندان فوق، این واقعاً تصویر سنگین نورتون از شخصیت رابرت موزس است که فیلم را در فیلم Motherless Brooklyn می‌سازد، او صرفاً یک مرد کاهی غیرقابل دوست‌داشتنی است که نورتون از آن برای دست‌فروشی سناریوی ساده مرد خوب در مقابل پسر بد استفاده می‌کند.
در نهایت، نورتون البته می‌خواهد در سمت مرد خوب باشد. اسپویلر در پیش است. لیونل بدون پرداختن به جزئیات زیاد، معامله ای را با راندولف انجام می دهد تا مطمئن شود که آسیبی به لورا وارد نمی شود - او تهدید می کند که اطلاعاتی را منتشر می کند که نشان می دهد راندولف در واقع پدر لورا است - پس از اینکه راندولف مادر لورا را به زور در حالی که او سال ها به عنوان خانه دار کار می کرد، منتشر می کند. زودتر سایه هایی از "محله چینی" اما واقعاً نسخه ای فقیرانه است.
اگر نورتون فیلمنامه نویسی را به یک حرفه ای معتبرتر در این تجارت واگذار می کرد، بروکلین بی‌مادر ممکن بود به عنوان یک شکست طولانی مدت بی وقفه از آب در نمی آمد. معلوم شد.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
ادوارد نورتون مبتلا به سندرم تورت است که در هنگام استرس ظاهر می شود که شامل رانندگی با ماشین، درگیری با اسلحه یا راه رفتن در یک مکان عجیب و غریب در زمانی که انتظار دارید شما را بکشند، نمی شود. او برای بروس ویلیس کار می کند که یک آژانس کارآگاهی را در بروکلین اداره می کند. ویلیس ربوده می شود و تیراندازی می شود، بنابراین نورتون مردی در مغازه است که قرار است قاتل را ردیابی کند. این او را به توری در شهر نیویورک 1956 هدایت می کند، جایی که به نظر می رسد با بازیگران بزرگی مانند ویلم دافو، گوگو امباتا-راو، چری جونز، بابی کاناواله و الک بالدوین به عنوان یک مرد بزرگ با الگوبرداری از رابرت موزس پر شده است. یکی از آنها آدم بد است. حدس بزنید کدام و چرا... چهار دقیقه قبل از نورتون متوجه شدم، اما پس از آن، تورت را ندارم. با این حال، این به این معنی است که این یک راز منصفانه است... نه چه کسی، بلکه چرا.
اما اکثراً، این فرصتی برای بازیگران است که چیزهای خود را زیر سوال ببرند، و هیچ‌کس بیشتر از نورتون، که علاوه بر داشتن تورت حافظه ایدئتیکی دارد، برای کنترل علائمش دیگ دود می کند و هرگز ثروتمند نخواهد شد. به نظر می رسد هیچ کس از تیک های او، از جمله دست زدن به زنان، اظهار نظرهای خفیف وحشیانه، ایجاد صدا در حین نواختن نوازندگان جاز، و در صحنه ای که سعی می کند سیگار یک خانم را روشن کند، مکرراً کبریت را روشن کرده و آن را به باد می دهد، نا امید نمی شود. قبل از اینکه به سیگار برسه بیرون همه به طرز شگفت انگیزی روشن فکر هستند، البته به جز بالدوین. از آنجایی که شرور است، از مردم فقیر و به ویژه سیاه پوستان متنفر است.
بازی خوب است، اما وقتی می‌خواهم از شهر نیویورک 1956 بازدید کنم، نمی‌خواهم همه از سال 2019 آنجا باشند. بازیگری عالی، چند لوکیشن عالی، و سرگرمی CGI ایستگاه پن، عصبانیت من را نسبت به احمقی هایی که آن را خراب کردند، زنده می کند.
دانلود فیلم Motherless Brooklyn 2019 (بروکلین بی‌مادر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
بروکلین بی‌مادر بسیار کند، خیلی کسل کننده، با نمره ای وحشتناک و رویکردی سنگین و از همه بدتر، غیرواقعی در به تصویر کشیدن شخصیت ها و نحوه صحبت و واکنش آنها، بیش از هر چیز برای قهرمان داستان است. این فقط یک فیلم وحشتناک است، علاوه بر نیت خوب (قهرمانی با یک اختلال روانی که فقط برای ارزش شوک خطرناک یا "دیوانه" نیست، نژادپرستی نهادی بسیار واقعی، فساد سیاسی، و غیره را محکوم می کند.
br/>مشکل اصلی، به اعتقاد من، جهت و لحن است. تنش وجود ندارد. سندرم تورت هر سه دقیقه تنش را می شکند. اما نیمی از اوقات از آن برای خنده با پیشرفت فیلم استفاده نمی شود و در واقع کاوش عمیقی از مشکلاتی که با افراد دیگر ایجاد می کند نیست. اما نیمی از زمان برای خنده استفاده می شود، اما خنده دار نیست، زیرا این لحن فیلم نیست. و گاهی اوقات شوخی‌ها از نظر تئوری خنده‌دار هستند، اما ویرایش یا بازی به آنها اجازه نمی‌دهد. بدون تنش، بدون امتیاز، سرعت آهسته، فیلمنامه PG-13 که رئالیسم را از شخصیت ها و واکنش ها و دیالوگ های آنها می گیرد و تلاش های ناموفق و متناوب کمدی، به تمام معنا یک شکست است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.