پدر داستان مردی را روایت می کند که با وجود بالا رفتن سنش، از درخواست کمک از دخترش اجتناب می کند. او سعی دارد تا از شرایط متغیر خود سر در بیاورد. چندی بعد او به کسانی که دوستشان دارد، ذهن خود و حتی چهارچوب اصلی چیز هایی که باور دارد نیز شک می کند...
یک مرد با افزایش سن از همه کمک های دخترش امتناع می ورزد. همانطور که سعی می کند شرایط متغیر خود را درک کند ، شروع به شک به عزیزان ، ذهن خودش و حتی تار و پود واقعیت خود می کند.
مردی با وجود بالا رفتن سنش، از درخواست کمک از دخترش اجتناب می کند. او سعی دارد تا از شرایط متغیر خود سر در بیاورد...
دانلود فیلم The Father 2020 (پدر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
اگر از خواندن نظرات Spoiler-Free من لذت می برید ، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید :)
من در طول زندگی فیلم های خارق العاده ای تماشا کرده ام. برخی به من یک انفجار سرگرمی خالص ارائه دادند ، برخی دیگر مرا مانند یک کودک با گریه ترک کردند و ده ها نفر غیر قابل کنترل من را به خنده انداختند. با این وجود به یادماندنی ترین فیلم هایی هستند که با یادآوری من از یک مرحله گذشته از زندگی یا با در اختیار داشتن شخصیت های اصلی که می توانم به شدت با آنها ارتباط برقرار کنم ، از نظر احساسی تأثیر عمیقی بر من می گذارند. آنچه ممکن است برای بیشتر بینندگان "فقط یک فیلم دیگر" باشد ، در نهایت می تواند به یک سفر شخصی برای دیگر مخاطبان تبدیل شود ، و این همان شیوه ای است که من پدر را تا حدی تجربه کردم. من انتظار زیادی از خود فیلم نداشتم ، اما کنجکاو بودم که بدانم آنتونی هاپکینز چقدر عالی خواهد بود.
در حالی که بازیگر افسانه ای بدون شک از چهره های برجسته ای برخوردار است ، داستان سرایی خلاق و غیر متعارف فلوریان زلر باقی مانده است من کاملاً کفپوش کردم در پایان فیلم ، به دلیل روایت فزاینده سنگین تر ، ویرانگر و مشترکاً نوشته شده توسط زلر و کریستوفر همپتون ، اقتباس شده از بازی برنده جایزه سابق ، لو پر ، احساس می کردم از همه احساسات و افکار خود خسته شده ام. این می توانست یک داستان عمومی دیگر در مورد زوال عقل باشد ، اما داستان پردازی درخشان زلر بیننده را در پوست شخصیت اصلی داستان قرار می دهد و دیدگاه وحشتناکی از بیماری ارائه می دهد. از همان دقیقه اول تا پایان ، تماشاگران از دیدگاه خود آنتونی ، پیرمردی که شروع به از دست دادن واقعیت می کند ، همراهی می کنند.
من واقعاً نمی دانم این نوع دیدگاه ها چیست؟ قبلاً به خصوص در مورد زوال عقل به تصویر کشیده شده است ، اما به هر ترتیب ، این یک تجربه دلهره آور است که مطمئناً اکثر قریب به اتفاق بینندگان آن را در طول کل مدت زمان به شدت مجذوب خود می کند. تماشای آنتونی از صحنه هایی که کاملاً اعتقاد دارد در حالی که می بیند اتفاق می افتد همانطور که می بیند همانقدر جلب توجه می کند که ناامیدکننده و غم انگیز است وقتی مخاطب ببیند که همان صحنه ها واقعاً چگونه بازی شده است. در حقیقت ، اگر کسی بدون حتی دانستن خلاصه داستان فیلم را تماشا کند ، به دلیل پیچ و تاب های زیادی که درمورد مکالمه های قبلی وجود دارد و آنتونی و بینندگان معتقدند 100٪ واقعی هستند ، اولین اقدام تقریباً یک هیجان انگیز به نظر می رسد.
فیلمنامه زلر و همپتون نه تنها به احساسات آنتونی بلکه به عزیزان اطراف او نزدیک می شود ، که به اعتقاد من کاملاً لازم و صادقانه بود. پدر از نشان دادن ناامیدی و حتی ناامیدی جنجالی که خانواده معمولاً هنگام برخورد با شخصی با این وضعیت بهداشتی وحشتناک تجربه می کند ، ابایی ندارد. من کلمه ای ندارم که توصیف کنم که چگونه روش داستان پردازی زلر متفکرانه و تأثیرگذار به پایان می رسد. وقتی متوجه شدم فیلم به مرز یک ساعت رسیده است ، به طرز چشمگیری متعجب شدم. کنترل سرعت و لحن فیلم کاملاً یکپارچه است. از نظر فنی ، کارهای تدوین یورگوس لامپرینوس به اندازه فیلمبرداری طولانی مدت بن اسمیتهارد بی عیب و نقص است.
با این حال ، این امتیاز برجسته لودوویکو Einaudi است که کانون توجهات در حوزه فنی را می رباید. از موسیقی جوی ، بزرگ اپرا گرفته تا آهنگهای ظریف تر ، Einaudi اطمینان حاصل می کند که لحظات حساس را با صدای قابل توجهی که به بیننده کمک می کند تغییر تدریجی درک آنتونی از واقعیت را درک کند ، بالا ببرد. زلر استعداد بی نظیری را در اولین کارگردانی فیلم سینمایی خود نشان می دهد. اقتباسی بودن از بازی شخصی او مطمئناً او را در آوردن داستان از روی صحنه به اکران کمک می کند ، اما انتخاب فیلمسازانه وی شایسته شناخت است ، مانند استفاده گسترده از زمان طولانی برای درخشش بازیگران در نقش های لایه ای خود. و از آنجایی که من به بازیگران اشاره کردم ...
آنتونی هاپکینز اجرایی شایسته جایزه را ارائه می دهد که فقط در چادویک بوسمن (پایین سیاه ما کارا راین) یک رقیب جدی برای فصل جوایز امسال پیدا می کند. هاپکینز نمایش های شگفت انگیز بی شماری را در طول زندگی حرفه ای خود برگزار می کند ، اما این یکی قطعاً یکی از مورد علاقه های من است. من هرگز پیش بینی نکرده ام که با تماشای گریه یک پیرمرد یا سیلی خوردن به صورتش ، این همه اشک بریزم ، هرچند که این حتی به دلیل خود اعمال نیست بلکه به خاطر همه چیزهایی است که آن لحظه ها را می سازد. در بیشتر مدت زمان کار ، واقعاً ناراحتی و عصبانیت احساس نمی کنم. در عوض ، من درد هر شخصیت را احساس می کنم ، زیرا تماشای نحوه برخورد همه با شرایط فوق العاده سخت است. هاپکینز و اولیویا کلمن بدون شک تأثیرگذارترین افراد هستند ، اما اولیویا ویلیامز و ایموژن پوتز نیز چیزهای زیادی به م componentلفه احساسی می افزایند.
من در بالا این نکته را القا می کنم که پدر در سطح شخصی من را تحت تأثیر قرار داده است. کمی درباره زندگی من: پدربزرگم زوال عقل نداشت ، اما ذهنش به آرامی خراب شد تا جایی که به جایی رسید که مجبور شد چند ماه آخر خود را روی این سیاره گیر کند و در تخت گیر کند بدون اینکه واقعاً حرف بزند و حرکت کند. هنوز هم تا به امروز ، بخشی از من ابراز تأسف می كنم كه در اواخر این مدت وقت زیادی را با او نگذرانده ام ، در حالی كه قسمت دیگر از اینكه خاطره من از او در حالت "عادی" سالم باقی مانده ، كمی راحت است. من همیشه می ترسیدم که اگر در آخرین روزهای زندگی او اغلب به ملاقات او می روم ، به جای سالهایی که با درسهای فوق العاده ضروری که به من آموخته بود ، فقط او را در خانه سالمندان به یاد می آوردم. پدر من را بی خواب رها کرد و شب را به فکر آن زمان از زندگی ام گذراندم ...
پدر تصویری کاملاً ویرانگر از بیماری پیشرونده دردناک یعنی زوال عقل است. داستان سرایی فوق العاده گیرای فلوریان زلر بینندگان را در درون ذهن قهرمان داستان قرار می دهد و باعث می شود مخاطب از منظر نامشخص خود همه چیز را شاهد و احساس کند. زلر و کریستوفر همپتون فیلمنامه ای درخشان و منحصر به فرد همراه با مشت های احساسی ارائه می دهند که هیچ کس را بی تفاوت نمی گذارد. از ویرایش کامل تا کار مداوم دوربین ، امتیاز عالی و تأثیرگذار Ludovico Einaudi است که لحظات بزرگ را بالاتر می برد. استفاده از زلر از زمان طولانی برای جلب توجه بینندگان به آنتونی هاپکینز ، که یک اجرای با ارزش و جذاب جذاب را ارائه می دهد ، ضروری و مهم به نظر می رسد. یکی از مورد علاقه های من در کل زندگی حرفه ای او. امیدوارم این نزدیکترین چیزی باشد که من برای تجربه این شرایط روحی داشته ام. ارتباط شخصی من با پدر توجیه می کند که چرا من بالاترین امتیاز خود را از نوامبر 2019 (فورد و فراری) ارائه می دهم. یکی از بهترین فیلم هایی که در چند سال اخیر دیده ام. از دستش نده!
دانلود فیلم The Father 2020 (پدر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
وقتی کسی نمی تواند واقعیت را بشناسد چگونه پاسخ می دهد؟ این س mainال اصلی پدر است.
پدر از نمایش صحنه ای کارگردان Florian Zeller به همین نام اقتباس شده است. داستان متمرکز بر آنتونی (آنتونی هاپکینز) ، پیرمردی است که به دلیل زوال عقل آرام آرام قدرت خود را در واقعیت از دست می دهد. دخترش آن (اولیویا کلمن) تمام تلاش خود را برای مراقبت از او انجام می دهد ، اما او نیز زندگی ای دارد که می خواهد زندگی کند - دوست پسرش پل (روفوس سیول) از او خواسته است که با او به پاریس برود. آن تلاش می کند تا کمکی پیدا کند که بتواند پدرش را تحمل کند تا بتواند زندگی خود را ادامه دهد. زلر به اشتراک گذاشت که الهام او از پدر تماشای مادربزرگ ، که او را بزرگ کرده ، از بین رفتن زوال عقل است. احساسات ناشی از هر قسمت از فیلم را می توانید احساس کنید.
فیلم با رویارویی آن با آنتونی برای بدرقه آخرین دستیار آغاز می شود. آنتونی ادعا می کند که این کار را انجام داده است زیرا او ساعت او را دزدیده است. آن با حوصله به او یادآوری می کند که آن را در مخفیگاه خود قرار داده است. او می رود و ساعت را در مخفیگاه "مخفی" او پیدا می کند. در ابتدا ، ما می توانیم در مورد اوضاع خندوانه کنیم ، اما خیلی زود به همان اندازه آنتونی گیج می شویم. لحن فیلم وقتی تغییر می کند که آنتونی در خانه اش به مردی برخورد می کند که ادعا می کند با دخترش ازدواج کرده است. او منتظر می ماند تا آن از فروشگاه برگردد تا مسائل را مرتب کند ، اما وقتی او وارد می شود ، او کاملاً زن متفاوتی است.
بقیه فیلم لحظاتی گیج کننده مانند این را دارد. به محض اینکه فکر کردید همه چیز را مرتب کرده اید ، دوباره آنها ورق می خورند. من پدر را در مراسم اول ساندنس تماشا کردم و در طی پرسش و پاسخ پس از فیلم ، خانمی پرسید آیا آن با پل به پاریس رفته است یا نه. زلر پاسخ داد که ما آن پاسخ را نمی دانیم ، جواب مهم نیست. زلر اظهار داشت که او می خواهد ما نیز مانند آنتونی گیج شویم و از تلاش برای مرتب کردن مسائل و احساس آنها صرف نظر کنیم. و احساس می کنیم که این کار را می کنیم.
عملکرد آنتونی هاپکینز احساسات را برانگیخت. کنترل استادانه او بر اصطلاحات جزئی و تفاوت های صوتی کل فیلم را تشدید کرد. تعجب نمی کنم اگر او سال آینده بهترین بازیگر را از آن خود کند. زلر اعتراف کرد که نام شخصیت را "آنتونی" گذاشته است ، زیرا او می خواست آنتونی هاپکینز این نقش را بازی کند. (این قسمت به معنای واقعی کلمه برای او نوشته شده است.) احساسات آنتونی در فیلم The Father به دلیل از دست دادن حافظه و عدم تمایل به حوادث از بین می رود. به نظر می رسد همه در لبه هستند ، و نمی دانند آنتونی چگونه پاسخ خواهد داد. یک لحظه خوشحال می شود ، لحظه دیگر پریشان می شود. این امر هنگامی که آنتونی برای اولین بار با لورا (Imogen Poots) ملاقات می کند به شدت ظاهر می شود. لورا زن جوانی است که آن را به عنوان سرپرست جدید آنتونی تاسیس کرده است. آنتونی شروع به گفتن به لورا می کند که چگونه او قبلاً رقصنده تپ بود. صحنه خنده دار است و لورا در تمام مدت می خندد. ناگهان ، آنتونی اظهار داشت که لورا به خاطر خنده های بی رحمانه دختر دیگرش را به او یادآوری می کند - و روحیه اش به هم ریخته است.
سوال اصلی در ذهن مخاطبان این است که "واقعیت چیست؟" زلر با بازی بازیگران مختلف با شخصیت های مشابه ، آنتونی و تماشاگران را از حالت گمراه می کند و سپس به عقب بازمی گردد. زلر همان آپارتمان را مرتب می کند ، بنابراین مطمئن نیستیم که آپارتمان آنتونی یا آن کجا هستیم. آنتونی نسخه های مختلفی از حرفه خود را بیان می کند و حتی به نظر می رسد ما اتفاقاتی خارج از نظم را تجربه می کنیم. تنها چیزی که از آن اطمینان داریم این است که آنها حتی در پاریس انگلیسی صحبت نمی کنند!
این بدان معنا نیست که واقعیت های متعددی وجود دارد ، اما آنتونی نمی تواند به واقعیت واقعی دسترسی پیدا کند. ما به عنوان مخاطب مانند آنتونی گیج می شویم. ما نمی دانیم دخترش چه شکلی است یا ازدواج کرده است. اگر او باشد ، کدام مرد شوهرش است؟ با این حال ، این آشفتگی در واقعیت به این معنی است که ما را فراتر از کشف حقیقت و فقط احساس درماندگی کسی که از زوال عقل رنج می برد ، سوق دهد. و تا این مرحله ، کارساز است.
اما ، ما را فراتر از این می برد. در پایان فیلم همه ما گیج شده ایم. ما نمی توانیم به آنچه واقعیت است دسترسی پیدا کنیم و اکنون وقت آن است که بپرسیم "چگونه پاسخ می دهیم؟" پدر پاسخ خود را دارد ، اما این را به شما می سپارم که اگر موافق هستید احساس کنید. این یک فیلم است که باید مورد توجه قرار گیرد تا از آن قدردانی شود ، زیرا بر روی احساس تجربه متمرکز است و نه حقیقت آن.
چند یادداشت اضافی: اول ، زلر گفت که موسیقی کلاسیک که آنتونی در طول فیلم به آن گوش می دهد موسیقی مورد علاقه هاپکینز است. هاپکینز همیشه دوست داشت در فیلم The Fatherی حضور داشته باشد که از این موسیقی استفاده می کند و اکنون این فرصت را پیدا کرده است.
دوم ، اغلب فیلم های اقتباسی از نمایش های صحنه ای می توانند نسبت به صفحه نمایش بسیار محدود و غیرطبیعی باشند. به نظر می رسد حوادثی که به طور طبیعی یک شخصیت را به جای دیگری سوق می دهد ، آنها را به دروغ در آن فضا محدود می کند ، زیرا نمایشنامه باید آنها را در آنجا نگه دارد. با این حال ، Zeller کار خوبی در گسترش جهان و ایجاد فضای کوچک احساس جدید می کند. بیشتر فیلم در آپارتمان می گذرد اما به دلیل بازآرایی و استفاده از اتاق های مختلف در آپارتمان ، احساس بزرگتر و طبیعی بودن آن می شود.
دانلود فیلم The Father 2020 (پدر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
زوال عقل یک بیماری وحشتناک است. این چیزی نیست که من علاقه مند به دیدن آن بر روی صفحه نمایش باشم. من قبلاً به اندازه کافی از آن دیده بودم. "عشق" (2012)، با این که به طور کلاستروفوبیک در آپارتمان ایزوله شده است و اگرچه شامل سکته مغزی است، به خصوص به ذهن متبادر می شود. با پیش‌بینی اینکه این یک درام واقعی و غم‌انگیز است، مشتاق دیدن این برنده جایزه، «پدر» از نمایشنامه‌نویسی نبودم که برای اولین بار کارگردانی شد. خوشبختانه و با کمال تعجب، فکر نمی‌کنم اینطور باشد، و بهتر است قبل از خواندن نقدهای مربوط به آن، از جمله این یکی، آن را ببیند. من نه با نمایشنامه اصلی نویسنده و کارگردان آشنا هستم که این یک انگلیسی سازی است، "Le Père"، و نه فیلم فرانسوی که قبلاً از آن ساخته شده است، "Floride" (2015)، بنابراین نمی دانم چقدر از آن ساخته شده است. همیشه از طراحی بود یا اگر چیزی در اینجا اصلی است. منظورم این است که "آنها حتی انگلیسی صحبت نمی کنند." صرف نظر از اینکه «پدر» ممکن است همان چیزی باشد که من از آن می‌ترسیدم - و به نظر می‌رسد دیگران درباره آن بحث می‌کنند - زیرا ممکن است وقتی ژانرها را به روش‌های غیرقابل پیش‌بینی با آثارشان آشنا می‌کنیم، فراموش کنیم. اما، به یاد داشته باشید، "پدر" یک فیلم بازی فکری، یک تصویر معمایی است.
فکر کنید "باشگاه مبارزه"، "ماتریکس" (هر دو 1999)، "ذهن زیبا" (2001) "جزیره شاتر" (2010)، چارلی کافمن، دیوید لینچ، کریستوفر نولان - فیلم‌هایی که بازی می‌کنند و در کنار هم معما هستند. مقاله مورد علاقه من در مورد این نوع فیلم «فیلم بازی ذهنی» ساخته توماس السایسر است. شش نقش مشترک را در میان این عناوین ذکر می کند. من قبلاً این کار را در نقد خود از «ماشینکار» (2004) انجام داده‌ام، اما از آنجایی که در این مورد تکرار به‌خاطر نام بازی است، دوباره فهرستی را مرور می‌کنم که «پدر» از آن جمله است. مورد مشابه آن از زوال عقل، ممکن است با علامت زدن هر کادر تشخیص داده شود. 1) قهرمان داستان درگیر حوادثی است که معنای یا پیامدهای آن از او دور می شود. 2) او در مورد تفاوت بین واقعیت و تخیل خود اشتباه می کند و ما نیز همینطور. 3) دوستان خیالی دارد. 4) او دچار بحران هویت است - می پرسد "من کیستم و واقعیت من چیست؟" 5) او نه تنها قادر نیست بین دنیاهای مختلف تمایز قائل شود، بلکه از احتمال موازی بودن جهان‌های آنها نیز آگاه نیست و ما نیز تا زمان آشکار شدن نهایی، آگاه نیستیم. 6) دیگران او را متقاعد می کنند که دچار توهم شده است، به ویژه در مورد کودک و آسیب های گذشته.
جدید بودن «پدر» این است که می دانیم او به زوال عقل مبتلا است، بنابراین وقتی این تصویر در ذهن او قرار می گیرد. از منظر، می دانیم که واقعیت کنونی و خاطرات ممکن است با هم مخلوط شوند، اگرچه ممکن است هنوز تشخیص آن دشوار باشد. این موضوع با در نظر گرفتن مختصر دیدگاه دختر یا دوربین به اشتراک گذاری ذهنی بدون شخصیت خاص پیچیده تر می شود. بزرگترین ترفند اینجا این است که تماشاگر حتی متوجه نمی شود این چه نوع فیلمی است. با این حال، همه چیز در پازل غیرخطی واقعیت و توهم، گذشته و حال، هویت خود و دیگران وجود دارد. بازیگرانی که بسته به سردرگمی او نقش های مختلفی را بازی می کنند. تجارت با دختر دیگر. چیزهای هوشمندانه همچنین اشاراتی را که در حاشیه به هنرهای دیگر در نقاشی و موسیقی وجود دارد و همچنین اینکه این پیچ و خم ذهن از یک مهندس بازنشسته سرچشمه می گیرد یا رقصنده یا مجری سیرک بود را دوست دارم. و چه استفاده شگفت انگیزی از محیط محدود آن - گویی همه چیز در یک آپارتمان همیشه در حال تغییر اتفاق می افتد. علیرغم آنچه که نشان می دهد و اینکه این اقتباسی از یک نمایشنامه است، این به هیچ وجه مبهم نیست. همچنین به خوبی ویرایش و عکس گرفته شده است.
تنها فیلم دیگری که به ذهن می رسد که به طرز هوشمندانه ای به زوال عقل می پردازد، «هنوز آلیس» (2014) است. در آن مورد، به طور انعکاسی درباره ادبیات (به طور ضمنی «آلیس در سرزمین عجایب») و بازیگری بود. از آنجایی که بازیگران بین شخصیت‌ها جابجا می‌شوند و هویت خود را به عقب و جلو می‌برند، بسیار مهم است که اجراها درجه یک باشند. خوشبختانه، پس از آن، "پدر" آنتونی هاپکینز و اولیویا کولمن به ترتیب در نقش های برنده اسکار و نامزد اسکار و همچنین بازیگران مکمل توانمندی بازی می کنند. اولیویا ویلیامز به ویژه به دلیل شباهت‌های ظاهری به کولمن بازیگران خوبی است. بدبختی ذهنی و سختی های پیری در دنیای بیرون بسیار زیاد است، پس فراموش نکنید که این یک فیلم است.
دانلود فیلم The Father 2020 (پدر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
«چرا طوری نگاه می‌کنی که انگار مشکلی وجود دارد؟ همه چیز خوب است.»
پدر مردی را دنبال می‌کند که از مشکلات حافظه رنج می‌برد، در حالی که با بالا رفتن سن از هرگونه کمک دخترش امتناع می‌کند. همانطور که او سعی می کند شرایط در حال تغییر خود را درک کند، شروع به شک به عزیزانش، ذهن خود و حتی ساختار واقعیت خود می کند. راستش نمی دانم از کجا شروع کنم. این یک ذهن خم کننده برای سنین است. فلوریان زلر بازی خود را به همراه کریستوفر همپتون به فیلمنامه تبدیل کرد. طبیعتا زلر نیز کارگردانی فیلم را بر عهده داشته است. اگر او در این پروژه همکاری نمی‌کرد، فکر نمی‌کنم هیچ‌وقت اینطور نباشد. او با نویسندگی و کارگردانی خود به این مهم دست یافت. روشی که او این را هم برای بینندگان و هم برای آنتونی (شخصیت آنتونی هاپکینز) گیج‌کننده کرد، تنها تجربه را افزایش می‌دهد. 30 دقیقه اول همه چیزهایی را که تماشا می کردم زیر سوال بردم. با ادامه فیلم به سوالات بیشتری پاسخ داده می شود اما نه به متعارف ترین روش. ما باید همه چیز را با هم جمع کنیم. وقتی همه چیز را می گویم به معنای واقعی کلمه همه چیز را می گویم. شخصیت ها، جدول زمانی، مکان، فقط همه چیز. تا آخرین لحظات نیست که مطلقاً همه چیز به شکلی منطقی جمع می شود. فیلمنامه از نظر داستان سرایی قوی است، اگرچه کمی وضوح در چند قسمت خوب بود، اما دیالوگ ها حتی قوی تر است. صحنه هایی که آنتونی هاپکینز در آن حضور دارد - و اساساً در همه صحنه هاست - او مونولوگ های سنگینی دارد. هر صحنه یک صحنه برنده جایزه هم برای بازیگران، هم برای نویسندگی و هم برای کارگردانی است. زلر هر صحنه ای را هدایت می کند. او از طریق بیان و بلاک کردن، بیشترین بهره را از بازیگران می برد. من متوجه شدم کسانی که با تولید صحنه کار کرده اند، چه نویسندگی و چه کارگردانی، راهی برای ارسال پیام از طریق صفحه نمایش دارند. من می‌دانم که نمایش‌های جوایز چندان از کارگردانی صحنه به صفحه حمایت نمی‌کنند، اما امیدوارم زلر بتواند از پس آن بربیاید.
حالا اگر آنتونی هاپکینز تقریباً همه جایزه‌ها را برای نقشش نبرد، من من عصبانی خواهم شد اگر او جایزه اسکار را نبرد، ممکن است به عنوان یکی از بزرگترین بداخلاقی‌های تاریخ شناخته شود. تنها استثنا در صورتی خواهد بود که چادویک بوزمن برنده شود و به نظر می رسد که آنها به جای اینکه اکنون از او حمایت کنند، قصد دارند او را به عنوان رهبری مبارزه کنند. هاپکینز از هر احساس ممکن عبور می کند و بینندگان را با خود می برد. و همانطور که قبلاً گفتم، هر صحنه ای که او در زندان است، صحنه ای شایسته جایزه است. در آخرین صحنه بالش من خیس از اشک بود. بازی و دیالوگ واقع گرایانه شما را در فیلم The Father غرق کرد و فراموش می کنید که این بازیگری است. همین را می توان در مورد اولیویا کولمن نیز گفت. این خنده دار است که چگونه او تا قبل از The Favourite نامی شناخته نشد. حالا یک فرصت دیگر برای او اسکار دیگر وجود دارد. این در صورتی است که او بتواند برای بار دوم گلن کلوز را شکست دهد. ما، با فرض اینکه شما مشکلات شدید حافظه ندارید، می توانیم بیشتر با شخصیت او ارتباط برقرار کنیم. او فقط بهترین چیز را برای پدرش می خواهد، اما هر روز تلاش می کند تا با وضعیت پدرش کنار بیاید. تقریباً تمام صحنه‌های او مملو از دیالوگ‌های احساسی است. احساسی همیشه به معنای غمگینی یا عصبانیت نیست، اما احساساتی که برای واقعی کردن اجرا ایجاد می شود همیشه مشهود است. بقیه بازیگران نیز عالی عمل می کنند. آنها به استثنای ایموجن پوتس زمان زیادی برای نمایش صفحه ندارند، اما از هر دقیقه ای که دارند استفاده می کنند. در مورد ایموجن پوتس، من دوست دارم ببینم که او به عنوان یک بازیگر چقدر رشد کرده است. هر نقشی بهتر و بهتر می شود. اگر او در سایه کولمن نبود، به خوبی می‌توانست برای نامزدی جوایز موقعیت مناسبی داشته باشد.
بیان کلمات برای پدر سخت است. بیش از یک هفته از تماشای آن می گذرد و هنوز نمی توانم به آن فکر نکنم. وقتی تموم شد فکر کردم دوباره تماشاش کنم. با وجود اینکه روز بعد سه کلاس داشتم، باید دوباره آن را تماشا می کردم. زمان در حین تماشا خیلی سریع می گذرد. چیزی که 30 دقیقه به نظر می رسید یک ساعت بود. اما این استفاده از زمان است که به خوبی انجام شده است. هم از نظر زمان اجرا و هم از نظر زمان در فیلم The Father، اجرا نمی توانست بهتر از این باشد. وقتی پدر منتشر شد، چه در سینماها یا آنلاین، لطفا، لطفا، لطفاً پدر را تماشا کنید!
دانلود فیلم The Father 2020 (پدر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
یکی از فیلم‌های مورد علاقه من، فیلم Synecdoche، نیویورک ساخته چارلی کافمن است که دنیای رو به زوال پیرامون یک نمایشنامه‌نویس را روایت می‌کند که در مرز واقعیت و جنون قرار دارد. و «پدر» فلوریان زلر نزدیکترین فیلمی است که دیده‌ام که دیوانگی ذهن در حال زوال را به تصویر می‌کشد، اما از طریق دستگاه یک موضوع بسیار واقعی و جهانی روایت می‌شود.
پدر از ابتدا تا انتها ناراحت‌کننده بود. ... به بهترین شکل ممکن. این چیزی است که دنیای ناپایدار اطراف آنتونی سالخورده را نشان می دهد، اما با هوشیاری اساسی که آنچه "اشتباه" است لزوماً دنیای اطراف او نیست. و وحشت عقلانی بودن آدمی که به آخرین ذره عقلش می چسبد به شگفت انگیزترین شکل ممکن انسانی نشان داده می شود و این همان چیزی است که پدر را به یکی از بهترین فیلم های سال تبدیل می کند.
تیتراژ ویژه با بازی آنتونی هاپکینز و اولیویا کولمن، که بدون شک فیلم را مانند هر ذره ای احساسی و انسانی می سازند. و بازی هاپکینز در پدر تا حد زیادی مورد علاقه من در سال است. به طور کلی، یک تجربه تماشای بسیار شدید و در عین حال ارزشمند که هیچ کس نباید آن را از دست بدهد. به خودتان لطفی کنید و آن را بررسی کنید!!!
دانلود فیلم The Father 2020 (پدر) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.
این یکی از سخت‌ترین نقدهای فیلمی است که تا به حال مجبور شده‌ام در زندگی‌ام بنویسم.
عمدتاً به دلیل موضوع فیلم، زوال عقل.
من دیده‌ام پدر خود به این بیماری هولناک تسلیم می شود و این بدتر از هر فیلم ترسناکی که دیده ام، من را به جهنم می ترساند. "امروز در مدرسه پسر خوبی باش." من در آن زمان 46 سال داشتم.
زیبایی «پدر» این است که چگونه کارگردان، فلوریان زلر، شما را به این مرحله از دست دادن تسلط خود بر واقعیت از نگاه این کهنه سرباز شگفت انگیز و جایزه اسکار می برد. بازیگر برنده، سر آنتونی هاپکینز.
گاهی اوقات شخصیت او آنتونی بخشی از هانیبال لکتر است و در برخی مواقع پدری مسالمت‌آمیز، اما گیج و سالخورده به اولیویا کولمنز، آنه.
آکادمی دیگری برنده جایزه ای که در نقش دخترش که تلاش می کند با کمک به مردی که از پذیرش کمک او یا مراقبانش امتناع می کند، نقشی باورپذیر داشته باشد.
حقیقت جالب: کولمن به نام آن، هر دو نقشی است که او داشته است. نامزد اسکار.
همچنین نقش‌های مکمل فوق‌العاده از مارک گاتیس، اولیویا ویلیامز، ایموجن پوتس و روفوس سویل.
در مجموع «پدر» نامزد 6 جایزه اسکار شده است. در حال حاضر بیش از 20 برنده در جوایز دیگر داشته‌اید و وقتی پدر را دیدید، می‌دانید که چرا شایسته برنده شدن در هالیوود است.
هاپکینز با 83 سالگی، قدیمی‌ترین فیلم است. برنده جایزه بهترین بازیگر مرد بفتا و یک اسب تیره برای به دست آوردن یک اسب بزرگ.
پدر احساس می‌کند همه چیزهایی که او در حرفه‌اش آموخته است به مدت 97 دقیقه بدون دردسر به نمایش در می‌آید.
br/> باورش سخت است که این اولین کارگردانی فیلم بلند زلرز است، زیرا این یک استاد کلاس در سینما است که برگرفته از نمایشنامه تحسین شده خودش «Le Pere» در سال 2012 است.
نقش آنتونی به طور خاص نوشته شده است. برای هاپکینز.
یکی از چیزهایی که باعث شد اسطوره زنده با پدر موافقت کند، جدای از فیلمنامه قفسه بالایی (اقتباس شده توسط کریستوفر همپتون)، گنجاندن یکی از قطعات موسیقی مورد علاقه هاپکینز از ژرژ بود. اپرای بیزه "صیاد مروارید".
او همیشه آرزو داشت فیلمی با این موسیقی در آن بسازد.
با جملاتی از آنتونی مانند: "احساس می کنم که من" تمام برگ هایم را از دست می دهم" "پدر" آنقدر به کامل بودن نزدیک است که به آن 10 ستاره می دهم.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر ابتدا وارد اکانت خود شوید.